Info
Vandaag een bewogen etappe. Niet door het terrein, niet door het weer. Patous, ze moesten die beesten verbieden. Naast een vlak stukje weg, zowel links als rechts, een kudde schapen en te zien en geblaf te horen. Onmiddellijk dacht ik : " 't is nie waar hé, ...". Inderdaad daar stonden ze voor me : 3 patous. Twee waren heel vriendelijk, eentje kwam zelfs voor mijn voeten liggen en wilde kost wat kost gestreeld worden. Maar die derde, agressief voor 3. Geen doorkomen meer aan. Het verhaal Ludwig D'Haese indachtig (zie
www.gva.be) beslist om stilletjes, in achteraan, een honderdtal meter achteruit te gaan. Maar dat baasje bleef maar blaffen. Op amper een meter vóór mij. Prettig is anders. De beslissing genomen om toch maar te wachten en zachtjes inpraten op dat mormel. Toen de kudde veilig weg was (dacht ik), toch maar doorgestapt, maar die smeerlap kwam opnieuw achter mij aan. Stilletjes achteruit verder gestapt, met mijn beide wandelstokken voor mij om die agressieveling op afstand te houden.
Toen kwam er opnieuw een probleem : een tweede kudde schapen versperde de weg. En jawel, een tweede hond, ook zo'n blafbeest had me gezien en kwam angstvallig tot op 3 meter achter me....
Ik geef het volmondig toe : toen kreeg ik het echt benauwd. Het angstzweet droop van mijn lichaam! Gelukkig kon ik het pad verlaten door in het kreupelhout te springen. Opnieuw een half uur gewacht tot de kust echt volledig veilig was.
Eindpunt van deze etappe is het schitterende Moustiers-Ste-Marie. Enfin, al die toeristen en die faiencewinkeltjes mogen ze steken waren de zon nooit schijnt.